Werken bij We R Asia: Irene en Lars, twee nieuwe gezichten

We zijn een jong en dynamisch bedrijf. Het klinkt als een cliché, maar toch dekt het onze lading. Ook wel een bevlogen bedrijf, zoals Roland van Boxmeer ons ooit beschreef. Daarom vandaag een kijkje achter de schermen bij twee onze nieuwe collega’s Irene en Lars, die weer wat reuring in ons Nederlandse team teweeg hebben gebracht. Ze zitten er kort genoeg om met een frisse blik naar We R Asia te kijken, en lang genoeg om hun ‘doorsnee’ dag ‘werken bij We R Asia’ te beschrijven. 

 

Alfa Irene en Bèta Lars

Van haar studie Oriëntaalse talen en Communicatie aan de Zuyd Hogeschool in Maastricht is Irene op 26-jarige leeftijd weer neergestreken in het Brabantse Gemert. De hoofdtaal die ze tijdens haar studie had gekozen was Chinees, waardoor ze al vóór ze bij We R Asia werkte een hoop kennis heeft opgedaan met de Chinese taal en cultuur. “Ik ben twee keer op stage geweest in China. De eerste keer was gewoon een studiestage, en moest ik naar school. Mijn afstudeerstage daarentegen was bij een evenementenbureau in Beijing, waar ik hele luxe benefietavonden en annual balls mee organiseerde voor 4-sterren hotels.” Een bijzondere stage in het verre Oosten dus. En vloeiend Chinees spreken is bijzonder moeilijk als je geen native bent. “Maar gelukkig kan ik me wel verstaanbaar maken in het Chinees. Na mijn studie ben ik een jaar gaan werken als inkoper. Daarna ben ik bij We R Asia beland als Junior Projectmanager.” 

 

Lars, 25 jaar, heeft zijn studie in een hele andere richting afgerond. Met een Bachelor Bedrijfseconomie en een Master Accountancy op zak is hij bij ons begonnen als Financial Controller. “Ik ben nu 25 jaar en heb mijn bachelor en master binnen 5 jaar aan de Tilburg University gehaald, waarna ik drie jaar bij EY heb gewerkt. Dat is één van de vier grootste accountancy kantoren van Nederland. Dat was een logische stap na het behalen van mijn diploma. Ik ben vooral de richting van auditing ingestroomd, wat inhoudt dat je je bezighoudt met de controle van onder andere jaarrekeningen en de interne beheersing. Sinds half augustus ben ik drie dagen per week bij We R Asia aan het werk, waarbij ik juist heel uiteenlopende taken doe.”

En die andere twee dagen? “Dan schrijf ik muziek. Of dat nou een elektronische of een Cubaanse deun moet zijn; het is maar net wat de opdrachtgever wil.” 

 

Hoe beschrijf je je functie bij We R Asia?

Irene beschrijft haar functie bij We R Asia in een notendop: “Als Junior Projectmanager ben ik verantwoordelijk voor het begeleiden van nieuwe productie aanvragen. Hiervoor sta ik veel in contact met zowel klanten, als met onze collega’s in China. Ik ben vooral bezig met het bijhouden en bijsturen van de status van een project. Ik zorg dat alles op schema loopt, dat ontwikkelingen op tijd gecommuniceerd worden naar de klanten en dat problemen tijdig gesignaleerd worden.”

 

Lars, al lachend zijn functie beschrijvend: “Ik word hier op de werkvloer de ‘financiële man’ genoemd, en volgens mij komt dat aardig overeen. Ik doe zowel de administratie, als de controle van de administratie van met name Chinese financiële stukken, maar ook een stukje project controlling. Zoals het analyseren van het verschil tussen de voor- en nacalculatie van een bepaalde order of prognoses opstellen voor projectmanagers.”

 

Een dag werken bij We R Asia

Ondanks hun totaal verschillende achtergronden en huidige functies, heeft hun dag een zelfde soort opbouw. 

Irene: “Een dag begint met de communicatie met onze collega’s in China. Door het tijdsverschil hebben we tussen 08:00 – 13:00 tijd om met elkaar te communiceren, dus zorgen we dat we alle lopende taken en projecten bespreken.”

 

Lars: “Mijn ochtend bestaat ook uit het afronden van zoveel mogelijk taken die met China te maken hebben. Zoals het klaarzetten van betalingen, zodat zij die dezelfde dag nog kunnen checken. Dan heb ik voor de lunch meteen antwoord. Ik doe meestal ook de administratieve dingen voor de lunch, dat streept lekker makkelijk weg.”

 

Na de lunch is voor hen beiden verwerken van taken die ze terug hebben gekregen uit China. Irene legt uit: “De middag bestaat meestal uit het verwerken van alle communicatie die in de ochtend met China heeft plaatsgevonden. En dat wordt dan weer gecommuniceerd naar de klant.”

 

Lars heeft daarnaast tijd voor analyses in de middag: “Ik ga dan het verloop van projecten analyseren, en bespreek dit wekelijks met de projectmanagers. Vaak heb ik ’s-middags tijd om lange termijn zaken op te pakken, zoals het opstellen van prognoses of het optimaliseren van de tool voor projectmanagers om prijsberekeningen te maken.”

 

Plus- en minpunten

Natuurlijk zit je met een reden (bijna) elke dag om 08:00u achter je bureau. Voor Irene is het vooral het gehele traject: “Ik vind het leukste aan werken bij We R Asia dat je een proces meemaakt wat van niets tot iets leidt. Je begeleidt de productie van iets dat eerst alleen nog op papier staat tot het daadwerkelijk wordt gemaakt. Dat is een mooi proces.”

 

Lars vindt de verantwoordelijkheid die hij heeft over alle financiën het mooiste aan zijn werk: ”Het is best een grote verantwoordelijkheid om te hebben. Ik vind het ook leuk om te merken dat ik collega’s kan helpen met vragen, en dat ik ook genoeg in die materie zit om het te kunnen beantwoorden. Daarnaast is de sfeer die er binnen het team hangt heel relaxt. Daarom ben ik hier ook naartoe gekomen.”

 

Natuurlijk is niet alles sugar and spice and everyting nice. Elke baan heeft wel wat minder leuke kanten. Irene: “Ik vind het tegenovergestelde van mijn pluspunt ook echt het minpunt. Soms kunnen we bepaalde wensen van klanten niet goed overbrengen naar China, zit er ruis op de lijn, of is er vertraging in de levering. Dat vind ik jammer. Gelukkig vragen onze Chinese collega’s vaak drie keer om bevestiging, zodat ze zeker weten dat ze het goed hebben begrepen.”

 

Voor Lars is het toch wel echt de reistijd een minpunt: “Drie kwartier tot vijftig minuten vanuit mijn huis in Tilburg. Dat is best lang. Maar mijn vorige baan was langer reizen, dus ik ben er wel op vooruitgegaan.”